fuiht
Laefevian
Etymology
From fuis (“sweet”) + -iht, although the development is unusual.
Pronunciation
Noun
fuiht (nominative dual fuihtunt, nominative plural fuihtir)
Declension
Primary case declension of fuiht (see Laefevian declension) | |||
---|---|---|---|
singular | dual | plural | |
nominative | fuiht | fuihtund | fuihtir |
accusative | fuihte | fuihtundi | fuihti |
genitive | fuihtau | fuihtundas | fuihtas, fuihtiras† |
dative | fuihtun | fuihtundon | fuihtirons, fuihtonc |
locative | fuihtul | fuihtundos | fuihtiross, fuihtosc |
instrumental | fuihtô | fuihtundêt | fuihtirêts, fuihtêtc |
Note: † archaic, s standard or formal, c colloquial or informal. |
Possessive forms of fuiht | |||
---|---|---|---|
possessor | singular | dual | plural |
1st person | offuiht | þeffuiht | affuiht |
2nd person | iffuiht | filfuiht | sôffuiht |
3rd person | jaffuiht | luffuiht | laffuiht |
reflexive | yffuiht |
Translations
Please now add the entry language code as the first parameter!