þenniv

Laefevian

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈθenniv/, [ˈθenniu̯]
• Hyphenation: þen·niv

Noun

þenniv

1. first-person dual possessive of niv

Declension

Primary case declension of þenniv (see Laefevian declension)
	singular	dual	plural
nominative	þenniv	þennivund	þennivir
accusative	þennive	þennivundi	þennivi
genitive	þennivau	þennivundas	þennivas, þenniviras†
dative	þennivun	þennivundon	þennivirons, þennivonc
locative	þennivul	þennivundos	þenniviross, þennivosc
instrumental	þennivô	þennivundêt	þennivirêts, þennivêtc
Note: † archaic, s standard or formal, c colloquial or informal.

Secondary case declension of þenniv (see Laefevian declension)
accusative-based cases	singular	dual	plural
sublative	þennivere	þennivundire	þennivire
illative	þennivele	þennivundile	þennivile
benefactive	þennivear	þennivundiar	þenniviar
prolative	þennivekwe	þennivundikwe	þennivikwe
causal-final	þennivedis	þennivundirris	þennivirris
genitive-based cases	singular	dual	plural
delative	þennivôka	þennivundirka	þennivirka
elative	þennivôtan	þennivundirtan	þennivirtan
ablative	þennivaôn	þennivundiruôn	þenniviruôn
essive	þennivôjøn	þennivundirjøn	þennivirjøn
abessive	þennivôze	þennivundirse	þennivirse
dative-based cases	singular	dual	plural
terminative	þennivumas	þennivundirmas	þennivirmas
lative	þennivunši	þennivundirši	þennivirši
locative-based cases	singular	dual	plural
superessive	þennivuneres, þennivunerc	þennivundirorres, þennivundorrec	þennivirorres, þennivorrec
inessive	þennivulle	þennivundirolles, þennivundollec	þennivirolles, þennivollec
exessive	þennivunun	þennivundirsun	þennivirsun
perlative	þennivuffêl	þennivundirfêl	þennivirfêl
instrumental-based cases	singular	dual	plural
translative	þennivôske	þennivundirêskes, þennivundêskec	þennivirêskes, þennivêskec
comitative	þennivôsôds, þennivôdc	þennivundirtôds, þennivundôdc	þennivirtôd
Note: s standard or formal, c colloquial or informal.